پس از باران

دو واره آسمانه دیل پورابو
(دوباره دل آسمان پر شد)

سیه ابرانه جیر مهتاب کورابو
(مهتاب، پشت ابرهای سیاه کور شد)

ستاره دانه دانه رو بیگیفته
(ستاره ها، دانه به دانه [از من] روی بر گرفتند)

عجب ایمشب بساط غم جورا بو
(امشب، بساط غم چه عجیب جور شده است)

تی واسی مو دامون بشوم
(به خاطر تو، من به دامان رفتم)

افسرده و نالون بوشوم
(افسرده و نالان رفتم)

جنگل سیاه و سرده
(جنگل، سیاه و سرد است)

می آه دیل پور درده
(آه ِ دل ِ من، پر از درد است)