اکنون کجايی ای خود ديگر من ؟ آيا در اين سکوت شب بيداری ؟ بگذار نسيم پاک تپش و مهربانی جاودانه ی قلبم را به تو برساند. کجايی ای ستاره زيبای من ؟ تيرگی زندگی مرا در اغوش کشيده و اندوه بر من چيره گشته است . لبخندی در فضا بزن ؛ که خواهد رسيد و مرا جانی دوباره خواهد داد ! از انفاس خود عطری در فضا بپراکن که حمايتم خواهد کرد ! کجايی ای محبوب من ؟ آه ؛ چه بزرگ است عشق ! و چه بی مقدارم من ! ((جبران خليل جبران))